انتظار دوست

در این غم خانه، هر دم، انتظار روی محبوبم شبان از ترس تاریکی، چو جغدان تا سحر نالان و بد خوابم مگر نور ستاره، لحظه ای، زیبا کند سقفم و با نورش، بپوشاند تن زخمی صدچاکم. میان صد یتیم، کان ها به ترس و استرس خوابند و در خواب پریشان، هر دم از مادر کنند یادی و هر لحظه به فریادی! و تاریکی این خانه، زمین زد بچه را باری شکست از او سر و پایی، که برپا گشته تا پیدا کند جایی، منم بر در نشسته، تا بیاید صحبت یاری! گشاید درب و درگاهی و از من پرسد احوالی که من در انتظارش،

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها